Beşiktaşlılar hariç tüm futbol camiasının Galatasaray’ın galip gelmesini istediği bir derbi maçıydı aslında. Lig biter, tadı kalmaz, yayıncı kuruluş buna izin vermez, hakemlerin işine gelmez, gelirler düşer gibi söylemlerle algıyı Galatasaray’ın galibiyeti yönüne çekmek istendi sanki.
Aslında Beşiktaş takımı sahaya tüm kozlarıyla çıkmıştı lakin her zamanki hücum aksiyonlarını yapamadılar. İsim isim değil tüm takımda bir ürkeklik var gibiydi. Maç ilerleyip ,gol gelmeyince Galatasaray’ın baskısı da azaldı. Beşiktaş takımı topu ayağında daha çok tutmaya çalışarak rakibin direncini kırmaya çalıştı ve başardı da. İkinci yarının hemen başında kendisine yapılan faulü Talisca kullanınca yürekler bir pır pır etti, rakibe de çarpıp gol olmuş olsa bile, her vuruşunda olduğu gibi yine etkili oldu ve maçın skorunu tayin etti.
Golden sonra Talisca ,Tolgay değişikliği ile Şenol hoca topa daha çok sahip olmak istedi. Bir ara başarılı oldular lakin oyunun sonuna doğru psikolojik olarakmıdır artık neden bilinmez defansa iyice gömüldüler ve önemli pozisyonlar verdiler.
Bu maçla birlikte, çok önemli bir virajı döndü Beşiktaş takımı lakin daha önünde oynanacak 12 maç var. Unutmadan Avrupa kupasında ki idaasının devam etmeside cabası.
Şimdi milli araya kadar kritik bir perioda girecekler. Kendi Evlerinde Rize ,Kayseri gibi düşme potasında ve Sergen hocayla çıkışa geçen takımlarla oynayacaklar arada Avrupa kupası maçları ve Antalya deplasmanı. Bu dikenli yol belkide daha öncede söylediğim gibi en büyük rakip olan rehavetten uzaklaştırabilir. Şenol hocanın basın toplantısında bu söylemde ısrarlı olup fikstürü hatırlatması da buna işaret gibi.
Yani işin özü daha gidilecek çok deplasman var lakin güzel günler görmeye devam edecek bu çocuklar, öyle gözüküyor.
