Ne yapacağız şimdi? Kadro kalitesi ortada, ekonomik olarak dar boğaz, hakemleri anlatmaya gerek yok, hocamız desek işte o da hocamız! Elle tutulur nem kaldı gayrı. Bu sezon da Çin işkencesi. Ben mi çekeyim bu dertleri? Bu takımdan bir şey olmaz. Neden gideyim ki maça, zaten yenilecekler.
Çünkü; sevinmek için sevmedik ki.
Çünkü; her yol mübah ile şampiyon olmadık ki.
Çünkü; güçlünün yanında olup, güçsüze gem vurmadık ki.
Çünkü; biz farklıydık onlardan.
Farkımız kimsenin yapamadığını yapmamızdı. Kazanınca değil, kaybedince okula atkı ile gitmemizdi. Hepsinin içinde, siz hepinizsiniz ben tekim dememizdi.
Yine öyleyiz. Hepsine karşı biz tekiz. Biz BEŞİKTAŞız. Biz BEŞİKTAŞ lıyız. Üzülsekte bırakmayız. Yıkılsakta bırakmayız. İyi ki BEŞİKTAŞlıyız.
Şimdi işte o günlerden bir gün daha geliyor. O kadar derde tasaya rağmen ayakta durma, yumrukları havaya kaldırma vakti. Az kişi ile çok iş becerdik, çok kişi ile denizden duyulsun sesimiz.
Başka BEŞİKTAŞ yok.
